Brium-argenta
Bryum argenteum
Bryaceae
Nom en français : Bryum argenté.
Descripcioun :Aquelo mousso proun coumuno trachis un pau d'en pertout, tipicamen sus lis endré riche en nutriment e de cop que i'a poulua. La var. argenteum, se recounèis à sa coulour di proun blanco mai pòu èstre mens argentado. Fai de mato o pòu faire de tepiero basso (< 1 cm d'aut). Li fueio soun lis uno dins lis autre óuvalo e councavo emé uno rufo de mai que la mita de la fueio.
Usanço :Se pòu engana emé d'àutri mousso dóu gènre Bryum qu'es tihous. I'a peréu li Pohlia mai aquéli an ges de bord de fueio que se vèson bèn.
Port : Acroucarpo
Taio : 1 cm
Fueio : 0,5 à 1,5 mm
Tipe bioulougico :
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Bryum
Famiho : Bryaceae
Ordre : Bryales
Coulour de la flour :
Petalo : 1 à 2 cm
Ø (o loungour) flour : Lóngui dènt
Flourido : Printèms
Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 2000 m
Aparado : Noun
Desèmbre à mai
Liò : Muraio
- Roco
- Pège
- Jardin
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Oulartico
Ref. sc. : Bryum argenteum Hedw., 1801
Jounc-de-froumage
Juncus effusus
Juncaceae
Autre noum : Jounc-de-toumo.
Noms en français : Jonc diffus, Jonc épars.
Descripcioun :Aquéu grand jounc trachis dins li palun, li mueio e li prado umido. Se recounèis majamen que li cambo, pleno, se roumpon eisa au contro dóu jouncas, Juncus inflexus. L'enflourejado es en ventau e li guèno di fueio soun bruno.
Usanço :Coume soun noum lou dis, aquéu jounc servié à passa tèms à estourri li froumage (TdF). Se fasié de clado emé li tijo mounte èron pausa li caiat.
Port : Grando erbo
Taio : 40 à 120 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Juncus
Famiho : Juncaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : 6
Ø (o loungour) flour : 2 à 3 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1700 m
Aparado : Noun
Jun à avoust
Liò : Palun
- Mueio
- Prado umido
- Lono
Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Cousmoupoulito
Ref. sc. : Juncus effusus L., 1753